“`html
مارلی آلِس کار خود را در زمینه حسابداری آغاز کرد.
او فکر میکرد رویای او این است که در یک شرکت بزرگ مشغول به کار شود. «وقتی به آنجا رسیدم، با خودم گفتم: خب، همین بود؟» او به خبرنگار گفت.
آلِس شروع به دنبال کردن علایق دیگری کرد و متوجه شد که به دنیای استارتاپها علاقهمند است. او تمام پادکستها را گوش میداد و هر کتابی را میخواند و در مورد موضوعات مورد علاقهاش یادداشتبرداری میکرد.
او به این موضوع زیاد فکر نمیکرد تا اینکه یک تابستان، خیلی از دوستانش ازدواج کردند و خودش متوجه شد هزاران دلار صرف خرید لباس ساقدوش و ظاهر مناسب مجالس مجردی کرده است. یک روز، کسی از او خواست یکی از لباسهایش را قرض بگیرد. «من گفتم: آره، حتماً، بردار. و بعد با خودم فکر کردم: چطور میشود این کار را در مقیاس بزرگتر انجام داد؟» او یادآوری میکند.
آلِس کلی لباس گرانقیمتی داشت که فقط در کمدش مانده بودند. نمیخواست آنها را بفروشد اما میدانست که احتمالاً دیگر هرگز آن لباسها را نمیپوشد. «همین موضوع در نهایت باعث شد که رکس را راهاندازی کنم.»
آلِس اوایل امسال رکس را به عنوان یک سرویس اجاره لباس همتا به همتا راهاندازی کرد. رکس در حال حاضر به صورت یک بازار آنلاین فعالیت میکند (هیچ موجودی لباسی در اختیار ندارد)، جایی که کاربران میتوانند در بین آگهیها جستوجو کنند و با افرادی که لباسهایی برای اجاره دارند ارتباط برقرار کنند.
تا به حال، او با سرمایه شخصی خودش شرکت را هدایت کرده و همین مقدار کافی بود تا بتواند اپلیکیشن را به طور کامل برنامهنویسی کند و آن را به طور رسمی راهاندازی نماید. اولین مشتریان او دوستان و خانوادهاش بودند و سایرین هم به وسیله تبلیغات دهان به دهان جذب شدند. آلِس میگوید که ایده «ساختن جلوی چشم عموم» را در پیش گرفته است، به این صورت که درباره ماجراهای خلق این محصول در فضای مجازی مینویسد و امیدوار است بتواند مخاطبان فعال و مشتریان بالقوهای جذب کند. در حال حاضر حدود پنج هزار کاربر در اپلیکیشن دارد.
رکس یکی از اولین سرویسهای اینچنینی است که در تورنتو راهاندازی شده است. این سرویس مشابه Rent-the-Runway یا Pickle نیویورک و ByRotation اروپا است. ایده اجاره لباس – که شباهت بسیاری با خرید لباس دستدوم دارد – به عنوان روشی دوستدار محیط زیست برای استفاده از پوشاک در حال رشد است، چون به جای خرید لباس نو برای هر فصل، میتوان لباسها را اجاره کرد.
آلِس میگوید: «این کار باعث چرخش بیشتر مد میشود.»
اما چیزی که رکس را از بسیاری از دیگر سرویسها متمایز میکند این است که امکان اجاره بلندمدت را ارائه میدهد. «در پلتفرم ما میتوان تا شش ماه لباس اجاره کرد. اما در پلتفرمهای رقیب، اجاره روزانه است. بنابراین اگر کسی بخواهد برای یک سفر چند هفتهای لباس اجاره کند خیلی گران در میآید، یا ممکن است کسی بخواهد یک کاپشن زمستانی را فقط برای یک فصل داشته باشد.»
در ماه مهر ۱۴۰۵، رکس ورود خود به بازار ایالات متحده را اعلام کرد. آلِس گفت که همیشه از طرفداران بزرگ منبع بوده و در رقابت Battlefield شرکت کرد که در آن موفق شد جایزه برترین ارائه بخش مصرفکننده را به دست آورد.
آلِس میگوید از اینکه برده بود، متعجب شد. «شرکتهای دیگری بودند که هزاران یا حتی صدها هزار کاربر داشتند؛ در دسته من، برخی تا ۲۰ میلیون دلار سرمایه جمع کرده بودند و یکی از آنها حتی بازیگران سریال Silicon Valley را به همراه داشت.»
با این حال، او این تجربه را «عالی» توصیف میکند. آلِس به هر غرفه استارتاپی سر زد و خود را به دیگر کارآفرینان معرفی کرد، و همچنین در جلساتی شرکت کرد و شبکهسازی انجام داد. در واقع، این تجربه یکی از مهمترین درسهایی بود که او به عنوان یک موسس آموخت – اهمیت تعاملات حضوری، چرا که باعث برقراری ارتباط بهتر با جامعه میشود.
حالا که آن رویداد به پایان رسیده است، آلِس میگوید شرکت امیدوار است به گسترش خود در نیویورک ادامه دهد و پلتفرمی برای ارائهی خدمات اجاره لباس برای طراحان و خردهفروشان راهاندازی کند تا آنها نیز بتوانند لباسهای خود را برای اجاره در اختیار مصرفکنندگان قرار دهند.
او میگوید: «ما فناوری را داریم، جامعه مخاطبان را هم داریم.» و اضافه میکند که برندها نیز در جستوجوی روشهایی برای افزایش پایداری هستند و شرکتهایی مانند رکس به آنها این امکان را میدهند. «فکر میکنم اوضاع بهتر میشود و مردم بیشتر به تاثیرات رفتارشان آگاه میشوند.»
“`
